Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012

ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ '' ΣΜΥΡΝΗΣ '' ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟΥ ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟΥ !!!

 Παρουσία πλήθους κόσμου τελέστηκαν τήν Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2012 
τά Εγκαίνια τού Παραδοσιακού  
Καφενείου '' Η ΣΜΥΡΝΗ '' ιδιοκτησίας τού Παλαίμαχου 
Ποδοσφαιριστή τού 
Προσφυγικού Ιωνικού Αστέρα Θηβών Γιώργου Χατζηφωτίου 
τό οποίο 
βρίσκεται στήν Κεντρική Πλατεία τού Προσφυγικού Συνοικισμού
 επί τής οδού Αγίου Κωνσταντίνου 32 . 
Ο Εφημέριος τής τοπικής Ενορίας 
τού Ιερού Ναού τών Αγίων Κωνσταντίνου καί Ελένης 
Πατέρας Παναγιώτης
 ευλόγησε τό εντυπωσιακό Παραδοσιακό '' Στέκι '' πού δημιούργησε 
ο Γιώργος Χατζηφωτίου ευχόμενος καλές δουλειές !!!
Τό Παραδοσιακό  Καφενείο '' Η ΣΜΥΡΝΗ '' μαγεύει καί ταξιδεύει 
τούς επισκέπτες του στήν πλούσια  Μικρασιατική Παράδοση , 
αλλά καί στήν ιστορία τού Προσφυγικού Ιωνικού Αστέρα Θηβών 
 μέσα από εντυπωσιακά κάνδρα , φωτογραφίες καί αντικείμενα 
πού διακοσμούν όμορφα τόν εσωτερικό χώρο τού καταστήματος .
Καλές Δουλειές καί πολλά συγχαρητήρια στήν διεύθυνση τού Καταστήματος
 διότι μέ περίσσιο  μεράκι , αγάπη  καί νοσταλγία γιά τίς Αλύτρωτες Πατρίδες 
τής Μικράς Ασίας καί την Ομάδα κειμήλιο τής Προσφυγιάς στή Θήβα 
τόν Ιωνικό Αστέρα δημιούργησε στήν καρδιά τού Προσφυγικού Συνοικισμού 
ένα υπέροχο στέκι αναμνήσεων νοσταλγίας , συγκινήσεων αναψυχής 
καί διασκέδασης γιά ολους μας .

Φώτο Ρεπορτάζ : Tάσος Σοβατζής

ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΑΛΑΙΜΑΧΩΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΩΝ
 ΚΑΙ ΦΙΛΩΝ ΙΩΝΙΚΟΥ ΑΣΤΕΡΑ ΘΗΒΩΝ
Δημήτρης Σοβατζής
Email:sovdim@hotmail.com







Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012

Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2012

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΕΘΙΜΑ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΣ ΜΑΣ !!!


-"Παράδοση ειναι ο δρομος 
τον οποίο ο άνθρωπος ανοίγει
καθε φορά για να βρει τον
 εαυτό του".

Στην πανέμορφη ελληνική 
Σμύρνη πριν το 1922,
τα Χριστούγεννα και η 
Πρωτοχρονιά
ηταν μια επισημη απο τις επισημότητες σκόλες της 
χρονιάς
με ιδιομορφία 
δραστηριότητας και εκδηλώσεων πραγματικά χαρακτηριστικής.

Ας ζήσουμε για λιγο στη Σμύρνη τις άγιες τούτες μέρες.

"...Από την παραμονή των Χριστουγέννων ανάστατη ολη η οικογένεια στο 
σμυρναϊκό σπιτι. Απο νωρίς το απογευμα αρχίζαν τα λουσίματα και η 
καθαριότητα, πρώτα των παιδιων. Θα μεταλαβαίνανε του "Χριστού τη μέρα"
 που ξημέρωνε, γι' αυτό ήπρεπε να γινει "ειδική καθαριότητα". "Σώμα και ψυχή",
 οπως έλεγε η μητέρα/ σαν φέρνανε αντίρηση τα παιδιά. Λούσιμο, χτένισμα 
με το ψιλό χτένι/ κόψιμο σύριζα τα νύχια και σαπούνισμα γερό ουλο το κορμί 
για να μπουν τα παστρικά μοσκομυρισμένα ασπρόρουχα. Νηστεία κρατούσανε
 ολο το σαρανταήμερο, αλλα για τη μετάληψη έπρεπε να γινει "τρίμερο" με σκέτο νερόβραστο.

Αφου γινούτανε η γενική καθαριότητα στο σώμα, η μητέρα φώναζε ένα - ένα
παιδί χωριστά και τόκλεινε στην κρεββατοκάμαρη. "Τώρα και τάλλα σου χρέη",
έλεγε σοβαρή - σοβαρή, "τα χρέη της ψυχής, οπως τάπαμε"/ Αυτά ητανε: - Να 
πούνε το πιστεύω, τρεις φορές/ το πατερ ημων και να κάνουνε δέκα μετάννοιες μπροστά στα εικονίσματα. Οταν τελειώνανε κι αυτά τα χρέη/ ερχότανε η σειρά
για τα χειροφιλήματα της συγχώνευσης. "Πρώτα τον παππουλη και τη νενέ/ και
 μη ξεχάσεις να κάνεις μετάνοια,/ αρμήνευε σιγανά η μητέρα. Παντα, τις γιορτινές μερες, απο τις παραμονές, ερχόντουσαν οι παππουληδες στα παντρεμένα τους 
παιδιά, για να περάσουν μαζί τους τα πατροπαράδοτα έθιμα. Οταν ερχόταν
η ώρα να δώσουν την ευχή τους, για να πανε να μεταλάβουνε τα παιδιά τους
 και τα εγγόνια τους, άπλωναν με συγκίνηση το γέρικο χέρι τους να το φιλήσουν 
και έδιναν χιλιες ευκές με τρέμουλη απο τη συγκίνηση φωνη, για υγεία, 
προκοπή και προ παντων για γνώση.


Το ιδιο γινότανε κι αυτό απο τον πατέρα και τη μητέρα και οσους θειους και θειες βρισκόντουσαν κοντά. Ποτέ ομως δεν ξεχνούσανε τη νονά. Απο πολυ μικρά
 τα πήγαινε η μάνα τα παιδια στη νουνά, για να τα ευχηθεί τη μέρα που θα μεταλαβαίνανε. Σαν μεγαλώνανε πηγαίνανε προθυμα μόνα τους. Γιατι, 
η συγχώρευση της νουνάς, είχε μια ιδιαίτερη χαρά. Παντα μετά το χειροφίλημα
 και τις ευχές "να γίνουν καλοί Χριστιανοί", ήβαζε κάμποσα μεταλίκια στις
 τσέπες των βαφτισιμιών της, λέγοντας: "για να ανάψετε κερι αύριο που θα μεταλάβετε". Μετά τη μετάληψη η μητέρα είχε έτοιμο στο σπιτι, σ' ένα 
ρακοποτηρο, μοσχάτο κρασί κι έδινε στα παιδια, να πιούνε μια γουλια/ "για
να πάει η αγία κοινωνια κάτω"/ και συνάμα παρέγγελνε, οσο πειστικα μπορούσε: "Προσέξτε παιδια, να μη φτύστε καθόλου σήμερα/ να μη χτυπήστε και 
ματώστε/ και προ πάντων/ να μη πειτε ασκημο λογο/ προσέξτε! έχετε
μεταλάβει μη το ξεχάστε!" Οι μέρες απο τα Χριστουγέννα ισαμε τον Αγιο 
Βασίλη ητανε σωστό αναστάτωμα, για μικρούς και μεγάλους στην αξέχαστη 
πατρίδα. Τα σκολειά κλειστά και τα σπιτια ολο ετοιμασίες.

Οι νοικοκυράδες μπαινοβγαίνανε φουριόζες κι ολο μουρμουρίζανε για τα παιδιά,
 που μπερδεύανε μέσα στα ποδάρια τους και δεν περνούσε μέρα που να μη τα καταχερίσουνε. Μα ανήμερα την Πρωτοχρονιά τα παντα ηταν εντάξει. Τα σπιτια "πετούσαν" απο πάστρα και μοσκοβολουσαν κανέλλα και καριοφύλλι,
 περιμένοντας τον καινούργιο χρόνο. Ούλα τα πατροπαράδοτα αντέτια,
 ήπρεπε να γινουν οπως τα βρήκανε απο τσι γονιοί τους. Πρωί - πρωί 
ξεκινούσε ολη η οικογένεια, με τα κατάκαλά τους, να πανε στην εκκλησία. Ο νοικοκύρης κρατούσε στην τζέπη του το ροδι, που θα σπούσε στην πορτα

του σπιτιού σαν θα γυρνούσαν. Για το καλό του χρόνου και για πολλά μπερικέτια,
 οπως λεγανε. Μετά απ' αυτό ήπρεπε να μπει με το δεξί στο σπιτικό και να
 ευχηθεί σ' ολη τη φαμίλια του "καλη χρονιά", φιλωντας έναν - εναν σταυρωτά.
 Σαν τέλειωναν οι ευχές, ολη η φαμίλια καθότανε με τάξη γύρω στο αηβασιλιάτικο τραπέζι. Η μητέρα έφερνε αμεσως το θυμιατό, και θυμιαζε με μοσκολιβανο,
 πρώτα την πίττα και μετά έναν - έναν κάνοντας το σημείο του σταυρού. 
Ο πατέρας ήκοβε την βασιλιόπιττα με την ιδια κάθε χρόνο σειρά. 
Το πρώτο κομμάτι του Χριστού,/ της Παρθένου/ και μετά κατά ηλικία, 
αρχίζοντας απο τους παπουλήδες. Το νόμισμα ήτανε παντα μεταλλίκι χρυσό 
και σ' εκείνον που θάπεφτε θάφερνε μεγάλο γουρι. Πολλες φορές τύχαινε, 
την ώρα που κόβανε την πιττα, να έρθουν τα παιδια του μαχαλά να τα πούνε.
 Το σήμαντρο χτυπούσε με τέχνη και το ντουμπελέκι κρατούσε το ισιο.
Οι παιδικές φωνές συμπληρωναν τη χαρούμενη ατμόσφαιρα του σπιτιού 
και τα λόγια τους έφερναν στον καθένα ένα καλό μήνυμα:

Αρχή μηνια κι αρχή χρονιά ψιλή μου δεντρολιβανιά κι αρχή καλός μας χρόνος 
εκκλησιά με τ' άγιο θρόνο τραγουδούσαν τα παιδόπουλα, μα τόνιζαν ιδιαίτερα
 τις ευχές για τον νοικοκύρη του σπιτιού: χρόνια πολλά να ζήσει, ποντάροντας
 σ' ένα καλύτερο μπαξίσι. Δεν πρόφταινε καλά - καλά να τελειώσει το κόψιμο της πιττας/ και το μοίρασμα των μπουναμάδων/ κι αρχίζανε να καταφτάνουν τα πρώτα βίζιτα./ Παλιό αντένι κι αυτό. Ανήμερα την Πρωτοχρονιά, συγγενείς 
και φίλοι/ μονο άντρες/ ανταλάανε βίζιτα για να ευχηθούν "τα έτη πολλά".
Ακόμη και άγνωστοι μπαίνανε απο μέσα, για να πουνε τις ευχές τους. 
Οι πόρτες του σμυρναιικου σπιτιού, ούλη μέρα της Πρωτοχρονιάς εμεναν 
ανοιχτές, για ολο τον κόσμο. Μονοι οι γιατροί,/ σαν γιατροί/ πηγαίνανε/ τη 
χρονιάρα μέρα/ στα σπιτια. Και ανάγκη να ήτανε αποφεύγανε να τους 
καλέσουνε. Ολοι οι επισκέπτες ήπρεπε να σερβιριστούν απο το μεγάλο 
τραπέζι της σάλας/ που ηταν ανοιγμένο περα για πέρα. Στρωμενο με το 
άσπρο λινο τραπεζομάντηλο/ απο τα προυκιά της νοικοκυράς/ με κεντημένα
 στη μέση τα ψημια της. Ολα τα καλά του Θεού βρισκόντουσαν, για το καλό της χρονιας, απανω σε εκείνο το τραπεζι. Βαλμένα με τάξη στα καλά σερβίτσια, που φύλαγαν για τις χρονιάρες μέρες.

Μεσ' τη μεση η μεγάλη φρουτιέρα με το "Χριστό". Ετσι λέγανε τη μέρα εκεινη
 τα λογιών - λογιών ξερά φρούτα. Σωστό φρουτατζίδικο ητανε
 ο λεγόμενος "Χριστός". Τίποτα δεν έλειπε. Και τι δεν είχε σε κεινη την πελώρια κρυστάλινη φρουτιέρα. Ο,τι ήθελες και τραβούσε η όρεξή σου. Δαμάσκηνα, φουντούκια, τζίτζιφα, κουκουνάρια, σουλτανιές σταφίδες, μύγδαλα, καρύδια,
 ως και κουντουρούδια. Μα ποτέ δεν ήλιπε το μανα τ' ουρανού. Ούλα
αυτά στολισμένα με πρασινάδες και ου, δείχνανε πραγματικά την ευλογία 
του Χριστού. Ασε πια εκεινα που είχανε φτιάξει τα άξια χέρια της νοικοκυράς.
 Μια στοιβα σεκέρ λουκούμια/ πασπαλισμένα με άχνη/ μοιάζανε με 
χιονισμένο βουνό. Δίπλα τα φοινίκια ποτισμενα στο μελι. Βασιλοπιττάκια λογιών λογιών. Αστρουλάκια καρδίτσες, αετουδάκια, ολα με το καρεφυλάκι στη μέση που μοσκομυρίζανε και θρούσανε μολις τάβαζες στο στόμα. Μα στην πρώτη 
γραμμή, απ' ολα τα κατασκευάσματα ερχούντανε η Βασιλόπιττα. Κάθε Σμυρνιά νοικοκυρά, ήβαζε ουλα τση τα δυνατά να στολίσει καλύτερα απο τσ' άλλης 
την πιττα του σπιτικού της. Στη μέση ήπρεπε να μπει / απαραίτητα/ ο δικέφαλος
 αετός και γύρω - γύρω μικρότερα αετουδάκια και λογιών - λογιών πλουμιά. 
Αστρα, πουλουδάκια και ο,τι άλλο κατέβαζε το γούστο της για να γίνει πιο όμορφη.

Αυτά ητανε αντέτια που τα κρατούσανε, ανάλογα, ολα τα σπιτικά της Σμύρνης,
 πλούσια και φτωχά. Οι νοικοκυρές δεχόντουσαν τα βίζιτα στολισμένες με 
ούλα τα καλά τους/ για να τιμήσουν τους αντρες τους/ και να φανεί η αγάπη
 που τους εχουν. Μεγάλη τιμή για τη νοικοκυρά ηταν/ τα βίζιτα να πάρουν
 απ' ούλα τα καλούδια που είχε φτιαξει και να τα παινέψουν. Το σμυρναιϊκο 
σπιτι ηταν φιλόξενο και οι Σμυρνιές τόχανε καμάρι να ρετσιβάρουν τους μουσαφιραίους. Τα φαγιά τους ητανε μιλημένα. Ο χριστουγεννιάτικος διανος
 ηθελε ολόκληρη επιστήμη για να γινει οπως πρέπει. Παραγεμισμενος με καβουρντισμένο κυγμά με ψιλό - ψιλό κρεμμυδάκι, και ξεροψημένα κάστανα
 στη χόβολη του μαγκαλιού. Μπόλκο μαύρο πιπερι και κουκουναράκια. Ροδοκοκκινισμένος και γαρνιρισμένος με ολόκληρες πατετούλες, άνοιγε 
σ' ολους την όρεξη. Ολα τα φαγια που ψήνανε οι Σμυρνιές νοικοκυράδες
 ητανε σωστός πειρασμός. Οποιος έτυχε να φάει το στιφάδο τους, ποτέ δεν
το ξεχνά. Με μπολικα ολόκληρα κρεμμυδάκια και ολων των λογιών 
τα μπαχαρικά μέσα. Το κρέας, όμως, ήπρεπε νάναι γουρουνίσιο, με το
 συμπαθειο, ή αγριογούρουνο, άμα ητανε η εποχή του. Αμ οι γιαπρακιένιες 
ντολμάδες με κυμα η γιαλαντσί, τι σου λενε! 'Η το ατζέμ πιλάφι πούμενε
κουκι - κουκί, ακομη και την άλλη μέρα. Ασε πια τα σουτζουκάκια! 
με το σκορδάκι και το μπολικο κίμινο, που μύριζαν δυο μαχαλάδες πέρα.
 Στα γλυκίσματα και τα ρετσέλια πια, δεν τις έφτανε κανείς. Σαν έτρωγες 
απ' αυτά, ηταν να γλύφεις και τα δάχτυλά σου, που λέει ο λόγος...

Οι γυναίκες στη Σμύρνη, δεχοντουσαν μόνο ανήμερα της Πρωτοχρονιάς και
 κανανε τα βίζιτά τους την άλλη μέρα ή την παραπανω. Σκέτο "γυναικείο" οταν
 το λέγανε. Στα βιζιτα αυτά πια, γινούτανε και το "μορστράρισμα" των μποναμάδων. Ο,τι ήθελε να τους δωρήσουν την Πρωτοχρονιά, ήπρεπε να το φορέσουν στο
 βιζιτο εκεινο. Προ πάντων οι παντρεμένες και αρραβωνιασμένες. 
Ο,τι χρυσαφικό παίρνανε απο τσι άντρες τους και αρραβωνιαστικούς, για
 καμάρι το βάζανε κι ας είχαν άλλα τόσα. Κι ήβλεπες μάτια μου χρυσαφικά/ σαν
 να βρισκόσουνα στα κουγιουμτζίδικα του καπαλι τσαρσιού. Κορδόνια, μακριά 
και κοντά και Κωσταντινάτα. Μαλαματένια βραχιόλια, λογιών - λογιών. Στριφτα, 
μάπες ή βέργες. Σκουλαρίκια καφασωτά που λαμποκοπουσανε. Δαχτυλίδια 
μονόπετρα με διαμάντια σα ρεβύθι. Στα καρέ τους φιγουράρανε ρέστες - ρέστες
τα μαργαριτάρια. Πολλές φορές ανακατωμένες με αληθινά κοράλια. Καταστόλιστες ξεκινούσαν για τα βίζιτα οι Σμυρνιές της καλής τάξης οπως τις λεγανε, με τα 
πιο καλά τους λούσα και στολιδια. Μπουάδες, μανσόν και παπούτσι λουστρίνι 
καϊκάκι να τρίζει. Απαραίτητο ομως ηταν το καπελλο με φτερό. Κορδωμένες στα αστραφτερά "λαντώ", κάνανε πιο πρωτοχρονιατικο αντέτι στα συγγενικά και φιλικά σπιτια.
Αγαπημένοι φίλοι και συμπατριωτες, δεν ξέρω κατά ποσο τα κατάφερα να σας μεταφέρω νοερά, για λίγο στην αγαπημένη μας Σμύρνη, στις γιορτινές μέρες Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιας. Αλλα προσπαθησα. Η μνήμη οσο παει
 και θολώνει με τα χρόνια, γι' αυτό, οπως είπαμε, ειναι ανάγκη να γίνονται 
συχνά τέτοιες προσπαθειες αναδρομής/ για να μη σβήσει ποτέ.
Ας μη κόψουμε τα αόρατα νήματα που μας δένουν με τις σκλαβωμένες
 μας πατρίδες και που δεν ειναι άλλα απο τις μνήμες/ εστω και θολωμένες...

ΟΙ ΠΑΛΑΙΜΑΧΟΙ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟΥ ΙΩΝΙΚΟΥ ΑΣΤΕΡΑ ΘΗΒΩΝ ΣΑΣ ΕΥΧΟΝΤΑΙ '' ΧΡΙΣΤΟΥ - ΓΕΝΝΑ '' ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΑΣ !!!

Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2012

ΕΥΧΕΣ !!! ΓΙΑ ΟΜΟΡΦΑ , ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΚΑΙ ΩΦΕΛΙΜΑ '' ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ '' !!!



ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΑΛΑΙΜΑΧΩΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΩΝ ΙΩΝΙΚΟΥ ΑΣΤΕΡΑ ΘΗΒΩΝ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΟΒΑΤΖΗΣ
Emal:sovdim@hotmail.com

ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΑΓΕΙΑ Η ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ;;;























Περιμένουμε μὲ λαχτάρα τὰ Χριστούγεννα.
Ἆραγε, πῶς θέλουμε νὰ τὰ ἑορτάσουμε; Κοσμικὰ ἢ πνευματικά; Ἐξαρτᾶται ἀπό τὸ τί τελικὰ ζητᾶμε. Τὴν μαγεία τους, γιὰ τὴν ὁποία τόσα πολλὰ κάνει ἡ «διεθνὴς τῶν πονηρῶν» ἢ τὴν χαρὰ τους, ὅπως θέλει ἡ Ἐκκλησία μας; Ἀλλ΄ ἂς πάρουμε τὰπράγματα μὲ τὴν σειρά τους…

Ἀσφαλῶς τὰ Χριστούγεννα ἔχουν νόημα βαθύτατα πνευματικό, ἅγιο καὶ σωτήριο. Γιατί μ’ αὐτὰ δὲν ἑορτάζουμε ἕνα ὁποιοδήποτε γεγονός, ὡς καὶ ἐθνικὸ ἀκόμη, ἀλλὰ τὴν ἴδια τὴν ἐμφάνιση, μὲ σάρκα καὶ ὀστᾶ τοῦ Θεοῦ στὴν γῆ κι ἀνάμεσά μας. Μᾶς τίμησε ἰδιαίτερα μὲ τὴν ἐπίσκεψή Του αὐτή, ὑπέροχα, ἀνυπέρβλητα, μοναδικά, καθὼς ἕνωσε τὴν δική μας ἀνθρώπινη φύση μὲ τὴν δική Του τὴν Θεϊκή. Ἔτσι ἔχουμε τὴν ἐμφάνιση τοῦ Θεανθρώπου στὴν ἱστορία. Τὴν ἕνωση τοῦ κτιστοῦ πλάσματος, μὲ τὸν ἴδιο τὸν Ἄκτιστο Πλάστη καὶ Θεό. Σκοπὸς δὲ αὐτῆς τῆς Θείαςπαρέμβασης, εἶναι ἡ Θέωση τοῦ ἀνθρώπου.

Ὁπότε μὲ τὰ Χριστούγεννα δὲν κάνουμε τίποτ’ ἄλλο τελικά, ἀπ’ τὸ νὰ ζοῦμε τὴν ἀνάδημιουργία μας, τὴν ἀνάπλασὴ μας ἀπ’ τὸ κατάντημα, στὸ ὁποῖο μᾶς ὁδήγησε ἡ ἁμαρτία, ὥστε νὰ ἐπανέλθουμε πάλι στὴν προτέρα μας κατάσταση. Νὰ γιατί τὸ μήνυμα τῶν Χριστουγέννων εἶναι τὸ πλέον χαρμόσυνο καὶ τόσο ἐλπιδοφόρο ἄγγελμα τῆς ἱστορίας. Καὶ δὲν εἶναι ἄλλο, ἀπ αὐτὸ τοῦ ἀγγέλου κατὰ τὴν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ πρὸς τοὺς ποιμένες: «Εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαρὰν μεγάλην, ἥτις ἔσται παντὶ τῷ λαῷ, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτήρ, ὃς ἐστι Χριστὸς Κύριος, ἐν πόλει Δαυίδ» (Λουκ. β΄,11). Δηλαδή, σᾶς ἀναγγέλλω χαρὰ μεγάλη, ἡ ὁποία θὰ εἶναι γιὰ ὅλο τὸν λαό, ὅτι γεννήθηκε σήμερα γιὰ σᾶς στὴν πόλη τοῦ Δαυίδ, σωτήρας, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ Χριστὸς ὁ Κύριος.

Συνεπῶς, ὅταν ἀποδίδουμε στὰ Χριστούγεννα τὸ πραγματικό τους νόημα, κι ὅταν τὰ ἑορτάζουμε ὅπως πρέπει, δηλαδὴ πνευματικά, τότε ἐπιτυγχάνεται καὶ ὁ μέγας σκοπὸς τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ ἡ ἕνωσή μας μὲ Αὐτόν, ἡ Θέωσή μας καὶ καταργεῖται τὸ ἔργο τοῦ διαβόλου, ἀκυρώνονται τὰ σκοτεινὰ σχέδια του, ἀπομονώνεται, χάνεται ἀπʼ τὴν ζωή μας!

* * *

Εἶναι ἑπόμενο, λοιπόν, ὅπως πολέμησε τοῦ Χριστοῦ τὴν γέννηση ὡς γεγονότος (ἀπ’ τὸ νὰ μὴ βρίσκεται πανάρετη γυναίκα, γιὰ νὰ ἀξιωθεῖ νὰ γίνει μητέρα Του, πράγμα ποὺ ἔγινε τελικὰ μὲ τὴν Παναγία, ὡς τοὺς διωγμοὺς μὲ τὴν σφαγὴ τῶν νηπίων ἀπʼ τὸν Ἡρώδη), ἔτσι καὶ τὴν πολεμᾶ ἀδιάκοπα ἔκτοτε ὡς ἑορτῆς. Πάρα πολλὰ ἔγιναν στὸ πέρασμα τῶν αἰώνων, ποὺ δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ ἐξιστορήσουμε. Μόνο δυὸ λόγια θὰ ἀναφέρουμε καὶ κάποια ἁπλὰ παραδείγματα.

Ἄλλοι ἔγραψαν μυθολογίες γιὰ τὰ Χριστούγεννα, ἄλλοι τὰ παρερμήνευσαν γιατί δὲν θέλησαν νὰ τὰ βιώσουν κι ἄλλοι προσπάθησαν νὰ τὰ καταργήσουν μὲ κρατικὲς διαταγές, μία τακτικὴ ποὺ ὀνομάστηκε «Ἡρωδισμός»!

Πολλὰ ἔκαναν ἐπ’ αὐτοῦ οἱ αἱρέσεις (ὅπως ἡ φοβερότερη ὅλων ὁ Δοκητισμός, ὁ Μονοφυσιτισμὸς κ.λπ.), διάφοροι φιλόσοφοι (ὅπως ὁ Ἀνσέλμος τὸν 11ο αἰώνα), πολλοὶ ἄθεοι κι ἐχθροί τῆς Πίστης (ὅπως ὁ Ἰουλιανὸς ὁ Παραβάτης) κ.λπ. Τὸν περασμένο αἰώνα στὴν κομμουνιστικὴ ΕΣΣΔ (Ρωσία κλπ.) εἶχαν ἀπαγορευτεῖ τὰ Χριστούγεννα ἀπὸ τὸ 1917 μέχρι τὰ τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ ᾽80, ὁπότε καὶ κατέρρευσε τὸ καθεστώς! Ὅταν δὲ κυβερνοῦσε ὁ Στάλιν, τὰ Χριστούγεννα εἶχαν ἀντικατασταθεῖ ἀπὸ τὰ… Σταλινούγεννα, μὲ τὴν ἑορτὴ δηλαδὴ τῆς δικῆς του γέννησης!

Ἀλλʼ ἡ χειρότερη πολεμικὴ ὅλων, εἶναι αὐτὴ τῆς ἐκκοσμίκευσης τῶν Χριστουγέννων! Πρόκειται γιὰ ἕνα ἑορτασμὸ ὄχι πνευματικό, ὅπως τὸν ἀναφέραμε, ἀλλὰ κοσμικό, ἐντελῶς κοσμικὸ ὅσο γίνεται… Ἕνα τρόπο ποὺ μεταβάλλει τὸ μέγα ὑπερκόσμιο γεγονός, σὲ ἐγκόσμιο καὶ καθαρὰ ὑλιστικό! Οὔτε λόγος νὰ γίνεται γιὰ πνευματικὴ προετοιμασία, δηλαδὴ νηστεία, μετάνοια, ἐξομολόγηση, Θεία Κοινωνία, προσευχή, Θεία Λειτουργία, ἀλλὰ καὶ ἔμπρακτη ἀγάπη, συγχωρητικότητα, καλοσύνη, ἐλεημοσύνη καὶ στοργὴ στὸν συνάνθρωπο, γιὰ σκέψεις καὶ ἀποφάσεις πνευματικές. Λόγος νὰ γίνεται μονάχα γιὰ τὰ ρεβεγιόν, τὰ στολίδια, τὰ φαγητά, τὰ γλέντια, τοὺς χορούς, τὰ ξενύχτια, τὰ ταξίδια καὶ μάλιστα τὰ ἐξωτικά, τὰ δῶρα, τὶς χαρτοπαιξίες, τὰ πάσης μορφῆς θεάματα καὶ διασκεδάσεις, τὶς κάθε εἴδους ἀπολαύσεις καὶ ἡδονές! Ὅλα τους τόσο κοσμικά, ὅλα τους ἀντιπνευματικά, ὅλα τους πτυχὲς τῆς «ὡραίας ζωῆς», καὶ ὄχι τῆς Οὐράνιας Ζωῆς, ποὺ ζητᾶ ἀπὸ μᾶς ὁ Χριστός. Καμμία σχέση μὲ τὸν «Θεοπρεπῆ» ἑορτασμό, ὅπως τὸν προσδιορίζει ἡ Ἐκκλησία. Φθάσαμε νὰ κατανοοῦμε πὼς ἔρχονται Χριστούγεννα, ἀπὸ τὶς στολισμένες βιτρίνες τῶν ἐμπόρων, ἀπὸ τὰ φωτάκια, ποὺ ἀναβοσβήνουν στὸ μπαλκόνι τοῦ διπλανοῦ μας, ἀπ’ τὰ ἔλατα, ποὺ πωλοῦνται στοὺς δρόμους, ἀπὸ κάποιες προσκλήσεις σὲ γεύματα καὶ τὰ λεγόμενα «ἑορταστικὰ» προγράμματα τῆς τηλεόρασης, δηλαδὴ ἀπὸ τῆς ἐκδηλώσεις τοῦ κόσμου…

Ὅποτε μιλᾶμε γιὰ ἀπολυτοποίηση τῆς ὕλης, γιὰ τὴν ἄκρατη κοσμικότητα, γιὰ τὴν ἀπόρριψη κάθε πνευματικῆς πλευρᾶς τῶν πραγμάτων, μιλᾶμε γιὰ Χριστούγεννα χωρὶς Χριστό! Γιὰ ἕνα «πνεῦμα Χριστουγέννων» ὅπως λένε «μαγικό», δηλαδὴ δαιμονικό! Τὰ ὑλικὰ ἀγαθά, μὲ λογικὴ καὶ μέτρο καὶ στὸβαθμὸ ποὺ μᾶς εἶναι ἀπαραίτητα, δὲν τὰ ἀπορρίπτουμε βέβαια. Ὅμως ἕπονται, δὲν προηγοῦνται, οὔτε καὶ ἀπολυτοποιοῦνται στὴ ζωή μας. Ἡ ἀπάντηση τοῦ Χριστοῦ στὸν Σατανᾶ, ποὺ τὸν πείραζε στὴν ἔρημο, τούτη ἦταν: «Οὐκ ἐπʼ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρω πος…». Χόρτασε, ἐκεῖ στὴν ἔρημο πάλι, τοὺς «πεντακισχίλιους» ἀλλὰ καὶ τοὺς «τετρακισχίλιους», ἀφοῦ γεύτηκαν πλήρως καὶ ἐπὶ ἡμέρες τὰπνευματικὰ ἀγαθὰ, ἀλλὰ καὶ τὴν ἴδια Του τὴν παρουσία, δηλαδὴ ἀφοῦ Τὸν γεύτηκαν πλήρως. Κι αὐτὰ τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ ἦταν στὸ βαθμὸ καὶ τὸ εἶδος ποὺ ἔπρεπε. Τίποτ’ ἄλλο! Μέσα σ’ αὐτὴ τὴ λογικὴ δὲν εἶναι δομημένα καὶ τὰ δικά μας Ἑλληνορθόδοξα ἔθιμα;

Ὁ Ἐ. Μορὲν στὸ βιβλίο του «Πνεῦμα τῶν καιρῶν» ἀναφέρει πολὺ εὔστοχα: «Ἡ ζωὴ δὲν μπορεῖ νὰ καταναλώσει τὰ πάντα καὶ ἡ καταναλωτικὴ κοινωνία δὲν μπορεῖ οὔτε καὶ θὰ μπορέσει ποτὲ νὰ δώσει τὰπάντα»! Συνεπῶς τί ἀπαιτεῖται;

* * *
Τὸ πράγμα δὲν εἶναι καθόλου ἁπλό! Γιατί σήμερα, κατὰ τρόπο ἀπόλυτα ὀργανωμένο καὶ μὲ πολὺκομπασμό, ἐπιχειρεῖται τόσο μὲ τὴν «Παγκοσμιοποίηση» ὅσο καὶ τὴν κίνηση τῆς «Νέας Ἐποχῆς», ποὺ τὴν προωθεῖ παντοῦ, ἡ προβολὴ εἰδωλολατρικῆς ἀτμόσφαιρας στοὺς ἑαυτούς μας, στὰ σπίτια μας καὶ τὶς κοινωνίες μας καὶ ἡ καθιέρωση τῆς ἀντίληψης πὼς ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι ὁ Σωτήρας μας! Νὰ γιατί αὐτοὶποὺ πέφτοντας θύματα σ’ αὐτὴ τὴ διαδικασία, χάνουν τελείως τὸ νόημα τῆς ἑορτῆς, δὲν τὰ ἑορτάζουν πνευματικὰ, ἀλλ’ ἐντελῶς κοσμικά, ὁπότε καὶ στὸ τέλος δὲν νοιώθουν τὴ χαρὰ τῶν Χριστουγέννων,ἀλλὰ τὴν μελαγχολία καὶ τὴ θλίψη. Θὰ δοῦμε καὶ ἐφέτος τὶς ἐφημερίδες νὰ ἔχουν τίτλους σὰν αὐτούς: «Ἡ μελαγχολία τῶν γιορτινῶν ἡμερῶν», «Πῶς νὰ ἀποφύγετε τὴ μελαγχολία τῶν ἑορτῶν», «ΤὰΧριστούγεννα τῆς μελαγχολίας», «Ἑορταστικὴ κατάθλιψη» κ.λπ.!

Λοιπόν, ἂς προετοιμαστοῦμε ὅσο καλύτερα γίνεται γιὰ τὰ πνευματικὰ Χριστούγεννα. Μᾶς εἶναιἀπαραίτητη ἡ εὐφροσύνη τους. Τότε θὰ δοῦμε μέσα μας νὰ γεννιέται ὁ Χριστός…

(Περισσότερα βλέπετε στὸ βιβλίο μας ≪ΟΧΙ ΣΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ Ν. ΕΠΟΧΗΣ≫)

Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

Ορθόδοξος Τύπος, 21/12/2012


ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/12/blog-post_3230.html#ixzz2Ftuw7XjU

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ '' ΣΜΥΡΝΗΣ '' ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 26 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2012 ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟΥ ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟΥ !!!

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ  '' Η ΣΜΥΡΝΗ '' ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟΥ ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟΥ 
Ενα νέο Παραδοσιακό Στέκι στήν καρδιά τού Προσφυγικού Συνοικισμού τής Θήβας επί τής οδού Αγίου Κωνσταντίνου 32 στήν Κεντρική Πλατεία , δημιούργησε και εγκαινιάζει τήν Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2012 τό βράδυ ο Παλαίμαχος Ποδοσφαιριστής τού Προσφυγικού Ιωνικού Αστέρα Θηβών Γιώργος Χατζηφωτίου .
Τό ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ Η ΣΜΥΡΝΗ μαγεύει καί ταξιδεύει τούς επισκέπτες του στήν πλούσια  Μικρασιατική Παράδοση , αλλά καί στήν ιστορία τού Προσφυγικού Ιωνικού Αστέρα Θηβών  μέσα από εντυπωσιακά κάνδρα , φωτογραφίες καί αντικείμενα πού διακοσμούν όμορφα τόν εσωτερικό χώρο τού καταστήματος .
Καλές Δουλειές καί πολλά συγχαρητήρια στήν διεύθυνση τού Καταστήματος διότι μέ περίσσιο  μεράκι , αγάπη  καί νοσταλγία γιά τίς Αλύτρωτες Πατρίδες τής Μικράς Ασίας καί την Ομάδα κειμήλιο τής Προσφυγιάς στή Θήβα τόν Ιωνικό Αστέρα δημιούργησε στήν καρδιά τού Προσφυγικού Συνοικισμού ένα υπέροχο στέκι αναμνήσεων νοσταλγίας , συγκινήσεων αναψυχής καί διασκέδασης γιά ολους μας .

ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΑΛΑΙΜΑΧΩΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΩΝ ΙΩΝΙΚΟΥ ΑΣΤΕΡΑ ΘΗΒΩΝ
Δημήτρης Σοβατζής
Email:sovdim@hotmail.com



Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012

ΕΥΧΕΣ !!! ΓΙΑ ΟΜΟΡΦΑ , ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΚΑΙ ΩΦΕΛΙΜΑ '' ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ '' !!!


ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΑΛΑΙΜΑΧΩΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΩΝ ΙΩΝΙΚΟΥ ΑΣΤΕΡΑ ΘΗΒΩΝ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΟΒΑΤΖΗΣ
Emal:sovdim@hotmail.com